De loopjongen （童差，暂译）
De Bezige Bij 忙碌的蜜蜂
[荷兰] Gerrit Komrij
无
De loopjongen
Gerrit Komrij
Hoe kan hij erachter komen wie het meest zijn vriendschap waard is? Deze vraag houdt Arend van jongs af aan bezig en werpt hem steeds terug op zichzelf. Ook in zijn studententijd, wanneer hij in morsige cafés uren van geluk vindt, blijft deze vraag onopgelost. Hij levert zich over aan protestbijeenkomsten en kiest voor de drastische lijn, omdat hij het heerlijk vindt om persoonlijke belangen buiten spel te zetten. Radicaal wordt hij en bevlogen, bezield van grootse ideeën, maar hij vindt zo ook een vriend.
Gerrit Komrij (1944) debuteerde in 1968 met de bundel Maagdenburgse halve bollen en andere gedichten, waarmee hij onmiddellijk opviel door de vormvastheid en de ongrijpbare humor. Typisch voor een Komrij-gedicht is de elektrisch geladen spanning, een gesloten circuit, om de titel van zijn dichtbundel uit 1982 nog eens aan te halen. Een gedicht is een wereld op zichzelf en moet door zichzelf weer vernietigd worden. 'Een vers moet rond zijn om niet te bestaan', dichtte hij: 'Een vers is ballast. Zorg dat het vergaat.' Op 26 januari 2000 werd hij gekozen tot Dichter des Vaderlands, een functie die hij vervulde tot zijn terugtrekking in 2004. Hij maakte bij die gelegenheid bekend dat hij De Poëzieclub en het bijbehorend tijdschrift Awater oprichtte. Zijn volledige poëzie werd in 2004 gebundeld in Alle gedichten tot gisteren, waarin ook een groot aantal nieuwe, ongebundelde gedichten werden opgenomen. Daarna verscheen de bundel Spaans benauwd (2005).
In 1980 publiceerde Komrij de autobiografische roman Verwoest Arcadië, gevolgd door de romans Over de bergen (1990), Dubbelster(1993), De klopgeest (2001) en Hercules (2004). Tot zijn verdere verhalende proza behoren onder meer De Pagode (1992), Een zakenlunch in Sintra (Portugese verhalen, 1996) en Demonen (autobiografische verhalen, 2003). Dit laatste boek werd genomineerd voor de Gouden Uil. Naast poëzie en verhalend proza publiceerde Komrij een groot aantal essays en beschouwingen over zulke zaken als poëzie, politiek en het menselijke temperament. In 2001 zag een uitgebreide, tweedelige keuze uit dat werk het licht in de door René Puthaar samengestelde en van een nawoord voorziene uitgave Inkt. Kapitale stukken. Voor zijn essayistische oeuvre kreeg Komrij in 1993 de P.C. Hooftprijs toegekend.
Sinds de verschijning van de eerste bloemlezing uit de Nederlandse poëzie in 1000-en-enige gedichten (1979) geldt Komrij als bloemlezer uit de Nederlandse en ook Afrikaanse poëzie bij uitstek. Meest recent verschenen Kakafonie. Encyclopedie van de stront (2006) en De Nederlandse kinderpoëzie in 1000 en enige gedichten (2007). Prijzen die Komrij in zijn loopbaan heeft gekregen zijn onder meer De poëzieprijs van Amsterdam (1970), Busken Huet-prijs (1979), Herman Gorter-prijs (1982), P.C. Hooft-prijs (1993), Gouden Uil (1999) en nominaties voor de Gouden Uil in 2002 en 2004. In 2001 werd hij geëerd met een doctoraat honoris causa van de Universiteit van Leiden.
无